Het veldwerk is begonnen. Net zoals tuinders de mulchlaag of
bodembedekking wegnemen, verdween op het veld ook het winterdekentje.
Het directe zonlicht warmt de bodem op en ik kan bedden vormen.
Ik heb het ook het veld nog eens goed uitgemeten. Hier en daar ben ik
een beetje opgeschoven. De stroken waar gras stond zijn moeilijk om
‘proper’ te krijgen. En ik had schrik dat de Japanse haver, wat een
soort stro achter laat, niet goed ondergewerkt zou
kunnen worden, maar dat is prima gelukt. Dat kan dus zonder zorgen
opnieuw gebruikt worden op de plekken die leeg komen. Maar wat een
tegenstrijdigheid: de natuur houdt de grond graag bedekt en is frivool
in haar vormen, terwijl voor mij zwarte grond en
rechte lijnen toch ook aantrekkelijk zijn.
Boeren is trouwens meer vooruit denken dan ik ooit besefte. Ik denk al
aan wat ik ga doen op plekken die leeg komen, maar nu veel concreter:
wanneer moet je wat en hoeveel planten om bij de start te kunnen oogsten
? De groenten laten zich niet plannen, dus
het zal altijd wat gokken blijven. Maar toch, met enige trots, de
eerste plantjes zitten in de grond ! En door het uitmeten krijg ik ook
zicht op waar er nog ruimte is- voor frivoliteit, voor fatsoenlijke
opslagruimte, of voor toekomstplannen…
Na de winterrust dus terug vollen bak op het veld aan’t werk en dat doet
deugd. Het vooruitzicht van zoveel lekkers en gezelligheid, dat is
voorpret zeker ?